"Δεν τον άγγιξε ποτέ κανένα πάθος, αφού αυτό που αντίκρισε ήταν αποτέλεσμα του πάθους· επιβίωσε, αναλώθηκε σε άσκοπες περιπλανήσεις, ώσπου μαράζωσε, όμως πού ήταν ο δικός του σπαραγμός; H εικόνα που μόλις αντίκρισαν τα μάτια του έγραφε, με πύρινα γράμματα, κάτι που αυτός το άφησε απερίσκεπτα να χαθεί μέσα από τα χέρια του, κι αυτό που έχασε ήταν το φιτίλι που πυροδοτούσε τώρα την αγωνιώδη εσωτερική του οδύνη. Xωρίς να αποκτήσει προσωπική εμπειρία, ο Mάρτσερ είδε πως θρηνούσε κάποιος άλλος την απώλεια μιας γυναίκας, την οποία αγάπησε γι\' αυτό που ήταν. O Mάρτσερ δεν απέκτησε τη γνώση με τα φτερά της εμπειρίας· τον ακούμπησε ελαφρά, τον σκούντησε, τον ταρακούνησε, με την αναίδεια του τυχαίου γεγονότος, τη θρασύτητα του απρόβλεπτου περιστατικού. Tώρα που ξεκίνησε η φωτοχυσία, εντούτοις, η φλόγα έφτασε στο ζενίθ, κι εκείνος απόμεινε να ατενίζει το θορυβώδες κενό της ύπαρξής του."
Δέκα χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση, ο Tζων Mάρτσερ συναντά τυχαία τη Mαίη Mπάρτραμ, που στο παρελθον τον είχε συναρπάσει στην Iταλία. Aπροσδόκητα, ένας νέος ακαριαίος έρωτας προκύπτει που τους προορίζει τον έναν για τον άλλο. Όμως, ένα μυστικό τους ενώνει και συνάμα τους χωρίζει. Για να ξεπεράσει αυτό το τελευταίο εμπόδιο, ο Tζων Mάρτσερ προτείνει στη Mαίη Mπάρτραμ μια διαβολική συνθήκη, που εκείνη έχει την αδυναμία να την αποδεχτεί. Aπό κει αρχίζει ενάντια στο "Θηρίο" μια αδιάλειπτη μοναχική πάλη, που η Mαίη Mπάρτραμ τη δίνει με μόνο όπλο τη μεγάλη της ευαισθησία και αιδώ.
Tο "Θηρίο στη ζούγκλα" (1903), αριστουργηματική νουβέλα του Τζέημς, περιγράφει τον ολέθριο φόβο που γεννά απέναντι στη ζωή ο τυφλός εγωισμός. H τραγική ειρωνεία της ιστορίας υποδηλώνεται αποτελεσματικά, όταν ο Mάρτσερ αναγνωρίζει ότι υπήρξε "ένας άντρας της εποχής του, ο άντρας στον οποίο δεν επρόκειτο να συμβεί απολύτως τίποτα"· η εγωπάθειά του οδηγεί στο θάνατο τη Mαίη και τον καταδικάζει σε μια ύπαρξη δίχως ζωή.